Know Thyself: De Ontmoeting

De ontmoeting

Laatst had ik een ontmoeting, in de badkamer. Er keek iemand mij aan.

“Hallo, wat is je naam, wie ben jij?”
Er was herkenning, en ik stak mijn hand uit.
Hij ook. We keken elkaar aan en er was direct contact.
Soms kom je iemand tegen en dan denk je; Die ken ik.
Meestal loop ik niet naar die persoon om te onderzoeken
Waar die herkenning vandaan komt.
In dit geval was de ontmoeting niet te vermijden.

“Mijn naam is Peter. Hoe heet jij?”
“Dat is ook toevallig, Zo heet ik ook.”

“Wie ben je” vroeg hij.

Normaal vertel ik dan waar ik woon, wat voor werk ik doe, wat mijn hobby’s zijn. Blijf een beetje voorzichtig.
Nu echter zei ik; “Weet ik niet” “Hoe kun je niet weten wie je bent?”

Dat zal ik je proberen uit te leggen zei ik.

Jaren geleden had ik ook zo’n gesprek en vertelde over mezelf. Toen ik hier later over na ging denken, dacht ik, ben ik echt wat ik vertelde? Hoe kom ik aan die informatie? Die kennis had ik van: hoe anderen op mij reageerden en over mij vertelden. Het ging allemaal over aannames die anderen over mij hadden.

Niemand durft echter eerlijk te zijn in direct contact, uit angst om niet het risico te lopen de ander of de relatie te beschadigen en daarbij zichzelf kwetsbaar te maken. Daarom wordt er misschien zoveel geroddeld. Is er zo weinig echt contact.

Sindsdien schrijf ik mezelf brieven. Alles schrijf ik op. Die brieven stuur ik dan aan mezelf, zodat ik bij het lezen een eerlijk beeld kan krijgen over mezelf, en mijn eigen functioneren altijd voor mezelf ter discussie kan stellen. “Hoe denk je nu over jezelf” vroeg hij. “Wat staat er in die brieven?” “Weet ik niet, ik heb ze nog niet geopend en gelezen.” “Dus je weet nog steeds niet wie je bent”. “Maar je hebt het geschreven, dan weet je toch wat er staat”.

Dat is precies de reden waarom ik deze website en dit blog wilde.
Als ik dat wat ik schrijf naar buiten breng, dan moet ik het lezen.

Lange tijd heb ik geen compassie en mededogen voor mezelf gehad. Kortom, durfde ik niet van mezelf te houden. Omdat ik bang was zelfs door diegene afgewezen te worden die me het dierbaarst is. Dat ben ik zelf. Op deze site wil ik door middel van verhalen tonen wie ik ben. Er komen zeker ook een aantal verhalen over dingen waar ik absoluut niet trots op ben. Ik ben gaan begrijpen dat veel mensen een versluierd leven leiden. Omdat ik besloten heb alle sluiers af te werpen, is er een cursus op mijn pad gekomen. Een transformatie-cursus. Niet om een ander mens te worden maar een betere versie van mezelf.

Onderzoek met mij het bewustzijn.

De natuurlijke volgorde volgens het TAO is van Psychotisch, verwarring, specialisatie, en wijsheid naar; Realisatie.

Eigenlijk komt het neer op bewust leven. In het nu leven. In een volgende stukje schrijf ik over de frequenties waarin en waartussen mijn hersenen bewegen. Het belangrijkste middel om hier invloed op te kunnen hebben voor mij werd;

Op mijn toon letten, de frequentie van mijn woorden voelen als ik in mijn hoofd met mezelf en tegen anderen praat. En, met zachte ogen kijken. Nu ik dit weet en kan signaleren wanneer mijn denken in Bèta staat verkeert (oordelend, niet kunnen luisteren, reactief zijn, projecterend) kan ik hieruit en kom vanzelf in Alpha bewustzijn. Rustig,beschouwend, luisterend. Dan neem ik afscheid van de betekenis van woorden. Kijkend naar mijn hond, als ik heel zachtjes en liefdevol tegen haar praat. Mijn hond weet de betekenis van de woorden niet, kan ik zeggen wat ben je een verschrikkelijk onuitstaanbaar beest. Dan gaat ze kwispelen en s blij. Als ik dit tegen een volwassen mens zeg, ontstaat verwarring maar geen ergernis of boosheid. Die mens denkt; jij zegt heel liefdevol dat je me niet erg aardig vindt. Daar moet ik wat mee. Als ik tegen mijn hond heel boos en opgewonden praat, roep en schreeuw; oh wat ben je lief. Wordt de hond timide zelfs bang. Als ik in mezelf boos praat en zeg; wat ben je weer een sukkel geweest, krijgt mijn eigenwaarde een knauw. Dan ben ik reactief en voel boosheid. Als ik vriendelijk vragend zeg tegen mezelf; , wat jammer, waarom deed je dat, ga ik dit proactief onderzoeken. Een volgend keer eerst nadenken. Het wonderlijke wat nu in en met me gebeurt is het besef dat ik me dit aan kan leren. Omdat ieder mens van uit de natuurlijke eigenschappen dit liefdevolle gedrag heeft meegekregen. Kon ik vroeger aardig lijken, als ik mijn best deed. Maar was het niet echt. Waarom; dit heeft te maken met angst. Er is een lezing / opname van J. Krishnamurti over dit onderwerp. Het einde van angst. Zijn heldere uitleg gaf mij te denken. Alle zorgen in mijn hoofd, ja de meeste gedachten hebben te maken met angst. Nu kan ik eerlijk en aardig zijn. Dit niet om anderen te pleasen en ergens bij te willen horen. Maar gewoon zijn. Simpelweg omdat het me niet meer interesseert wat anderen van mij denken. Omdat ik net als een baby blij, enthousiast lief en soms een beetje natuurlijk-boos kan zijn. Dit is voor mij een prachtige gewaarwording te mogen leven in het nu, zonder de pijn uit het verleden en zorgen over de toekomst. Gewoon van mezelf houden.

Door middel van dit blog houd ik je op de hoogte van het onderzoek naar mijn denken en functioneren.
Daarom, in de volgende blog post een stukje over

MIJN GESPLETEN HOOFD